Woensdag 31 mei - een enerverend dagje!

’s Morgens op tijd op. Het had de afgelopen nacht flink gestormd en even verderop was zelfs een dikke tak uit de boom gewaaid. Ook had het flink geregend, dus overal modder.

Gauw even gedoucht en toen op weg richting Manning Park. Helaas konden we geen parkeerplek vinden bij Tim Hortons, dus besloten om door te rijden. Ongeveer 3 kwartier buiten Osoyoos zagen we ineens een beer in het veld naast de autoweg. Verderop gekeerd en weer terug. Aangezien de beer ver in het veld zat (ik schat zo’n 400 meter verderop) zijn we uit de auto gegaan om foto’s te maken. De prachtige bruine beer (volgens ons was het geen grizzly) zat heerlijk te grazen in de wei. Hij keek even onze richting op en ging toen onverstoorbaar door met eten.

Wat geweldig om dit in het echt/wild mee te maken! Na een kwartier de auto gekeerd en zijn we weer verder gegaan.

In Princeton zijn we even gestopt voor een bak koffie (het mag geen koffie heten, maar goed) bij een leuk tentje met hele vriendelijke mensen. Nog even een korte wandeling door het dorpje en toen de camper weer in. Vanuit Princeton was het niet ver meer tot Manning Provincial Park. Daar naar de campground gegaan, midden in het bos, waar ook hertjes liepen. Super!

De camper geïnstalleerd en een heel eind gewandeld langs het meer en door het bos. Wat geweldig die natuur. Waterstroompjes die van de berg af kwamen, zomaar in de grond verdwijnen en even verderop weer verder stromen. En overal eekhoorntjes die ons soms leken uit te lachen.

Terug bij de camper kwam de parkwachter er aan en hebben we brandhout gekocht en ons plekkie betaald. Tijd om een vuurtje te stoken. Te gek dat dat hier zomaar kan en mag.

Op een gegeven moment de camper maar even dicht gedaan vanwege de rook. We zijn niet echt pro’s in het stoken van een vuurtje, zo bleek. Het werd wat frisser en ik wilde mijn jas even uit de camper pakken. Tot m’n grote schrik bleek de deur in het slot te zijn gevallen en je raad het al…Alles, maar dan ook alles lag binnen. Het enige wat we buiten hadden waren onze stoeltjes, de camera en een zak popcorn. We hebben de hele camper af gezocht op een manier om binnen te komen. Maar het enige raampje dat we van buitenaf open konden krijgen, was het keukenraampje waar ik nog niet eens met m’n hoofd door naar binnen kon.

Dan voel je je toch wel even heel beroerd. En nu?? Ik zag ons al de hele nacht buiten zitten bij het vuur wat inmiddels ook uit was gegaan (had ik al gezegd dat we geen pro’s zijn in het stoken van een vuurtje?) Ik besloot te kijken of er meer mensen met een camper van Cruise America stonden om te kijken of hun sleutel misschien op de onze paste. Een Belgisch stel had dezelfde camper en liep even mee, maar helaas… het paste niet.

Intussen was er een klein eekhoorntje dat zo vrij was om op de stoel te klimmen en een popcorntje te stelen uit onze zak. Zo ontzettend grappig om te zien! Dat maakte dat ik nog even kon lachen op het meest ongelukkig moment van onze vakantie tot nu toe.

Gelukkig kwam de parkwachter er weer aan en zij stelde voor om ons naar de lodge aan de weg te brengen om daar te bellen. (er was namelijk geen mobiel bereik op het terrein en onze telefoon lag natuurlijk ook gewoon binnen) Bij de lodge naar Cruise America gebeld en de dame aan de telefoon vertelde dat het  mogelijk was om het zijraam in te drukken en op te schuiven en daardoor zouden we naar binnen moeten kunnen. Lukte dat niet, dan moesten we een slotenmaker bellen en dat zou voor onze eigen kosten zijn. Nu zaten we toch wel zo’n anderhalf uur van de bewoonde wereld af, dus dat zou naast het feit dat het scheit duur zou worden ook heel veel tijd kosten en waarschijnlijk nachtwerk worden. (waarbij ik zeer waarschijnlijk afgevroren zou zijn tegen de tijd dat we de camper weer in zouden kunnen)

Maar goed, terug naar de camper en zowaar… het lukte ons om via het raam naar binnen te gaan. Wat een enorme opluchting!!! Rachel, de parkwachter hartelijk bedankt voor haar hulp, een blik stroopwafels gegeven en toen ging ze er weer vandoor.

Marco heeft toen het vuurtje weer opgestookt, en ik heb eten gekookt. Bij het kampvuurt hebben we ons maaltje genuttigd en er kwamen zelfs wat vogels een 'macaronietje' mee pikken (uit de hand!!!) We hebben nog lang buiten gezeten en stonken een uur in de wind. Dan is het toch wel fijn dat we een douche in de camper hebben!

Al met al was het een enerverende dag die we niet snel zullen vergeten!