Zondag 4 juni - Rondje Hop-on bus

Vanmorgen toch weer later op dan de bedoeling was. Het is wel duidelijk dat we helemaal over de jetlag heen zijn. Maar goed, om half 11 waren we ongeveer bij Waterfront in Vancouver om de hop on bus te nemen. Het was er behoorlijk druk. Blijkbaar was er een cruise aangemeerd (de Holland Amerika lijn) en ladingen senioren wilden ook met de hop on mee. Al met al konden we na een kwartier instappen, wat nog mee viel. Maar bij elke halte stonden mensen te mopperen die niet meer in de bus pasten en wel $48,- per persoon hadden betaald. (zo’n hop-on bus is altijd vreselijk duur, maar o zo makkelijk!)Dit maakte dat we toch maar bleven zitten bij de halte waar we er even uit hadden willen gaan voor een bakkie. Bang dat we er niet zo makkelijk weer in zouden komen. 

Op Grandville Island zijn we er wel uit gegaan. Het is eigenlijk geen eiland, maar soort zandbank dat in het verleden voor industrie is gebruikt, maar nu zitten er in de pakhuizen allemaal leuke winkeltjes, kunstenaars en heel veel eettentjes. We hebben er geluncht en een hele poos rond gelopen. Ik had er de hele dag wel rond kunnen lopen, maar dat wou ik Marco niet aan doen. Dus de bus weer gepakt (we konden direct in de eerste bus stappen gelukkig) en een halte verder weer uit gestapt. We hadden namelijk een chauffeur die leek te denken dat de bus 86 versnellingen had. Dan gaf hij weer gas, dan liet hij het gas los (alsof hij moest schakelen) en gaf weer gas. Heel veel mensen in de bus moesten er om lachen. En als je snel last hebt van wagenziek worden, dan weet ik zeker dat je in deze bus binnen 5 minuten over je nek ging. Maar wij vonden het wel grappig.

Maar goed, de halte waar we uitstapten was vlak bij het Hostel waar ik 8 jaar geleden heb gezeten. Het stond er nog steeds, maar er omheen was veel veranderd. Het leek wat meer verpaupert en er zaten veel zwervers in de straat. Maar toch had het wel wat.

Van daaruit zijn we richting Waterfront gelopen, een flink eind. Onderweg kwamen we de Vancouver Lookout tegen.  Volgens mij lang niet zo hoog als in Calgary, maar ik heb de cijfers er niet bij gehad. We besloten er toch maar eens even een kijkje te nemen. Ook hier wederom prachtig uitzicht op de stad en de bergen er achter. We hebben er een poos aan een soort hoge tafel gezeten met uitzicht op de haven. Fijn om even de vermoeide voeten rust te geven en ondertussen kijkend naar de watervliegtuigen die landen in de haven. Helaas werd er geen koffie geserveerd, anders was het helemaal perfect geweest 😉.

Uitgerust en wel gingen we weer op pad naar Gasstown. Daar zit The Spaghetti Factory. Op mijn vorige reis in Canada/Amerika had ik dat al vaker gezien, maar was er nooit aan toe gekomen om daar te eten. Maar het stond wel ergens op mijn lijstje. Dus nu maar eens afstrepen.

Voor het restaurant stond een rij, dat was wel even slikken. Wachten we of zoeken we wat anders. Bij navraag bleek dat we maar een kwartiertje moesten wachten. Dus dat viel mee.

We kregen mooi een plekje buiten op het terras. Blijkbaar hebben ze hier een soort van all-incusive menu. Je besteld een hoofdgerecht en daar zit een voorgerecht, nagerecht en koffie of thee bij in.

We bestelden allebei Spaghetti met meatballs. En alles wat we kregen was echt lekker! Minestronesoep vooraf en een ijsje na. En dat voor nog geen 14 dollar pp!!! Geen wonder dat het er zo druk is!

Met een volle buik zijn we naar de Sky Train gelopen om voor de laatste keer naar de camping te gaan. Morgen pakken we ons boeltje op en gaan we met de boot naar Vancouver Island. We hebben er enorm veel zin in en ik hoop zo verschrikkelijk dat we er Orka’s gaan zien. Maar goed, de kans is groter van niet dan van wel geloof ik. Dus we zien wel. Mooi is het er in elk geval.