Donderdag 8 juni

Na een dag op zee, zou je toch als blok in slaap moeten vallen. Maar helaas, voor mij werkt dat blijkbaar niet zo. Het heeft de hele nacht geregend en al lag ik best lekker, de slaap wou niet komen. Dit was dan ook duidelijk te zien toen ik vanmorgen in de spiegel keek. Ik moest denken aan één van de vissen die ik in het aquarium in Vancouver had gezien. Zo'n vis met van die dopogen, die gelijktijdig boven en onder water kan kijken. Maar dan met de kleur van een kreeft. Ach ja, niemand kent me hier en tegen de tijd dat ik jullie weer zie zal het wel weggetrokken zijn. Dat hoop ik tenminste. 

Maar goed, regen, regen en nog eens regen! De boel ingepakt en Marco offerde zich op om de tanks te legen en te vullen. Droge kleren aan en op pad. Dezelfde weg terug naar Nanaimo als we gekomen waren. Met die regen is dat wel een heel ander gezicht. 

We hadden van te voren afgesproken dat we zouden gaan tanken als er nog een kwart on de tank zat, maar Marco dacht dat we het makkelijk zouden redden tot het volgende tankstation. Maar op een gegeven moment begon het lampje te branden. Ik zit dan echt met de billen aanéén geknepen terwijl Marco heel relaxed doet alsof er niks aan de hand is. Je zult begrijpen dat ik enorm opgelucht was toen er eindelijk een tankstation was! Tank vol gegooid en ik wou even plassen in de camper. Trek de wc deur los en ja hoor.... dikke lekkage. Het water drupte van het plafond op de wc en grond! Pffffff.... Cruise Canada gebeld en ze zouden terug bellen. Ondertussen zijn we doorgereden en bij Cathedral Cove door het bos gelopen.

Wat een enorm grote bomen. Sommige 700 wel jaar oud. En prachtig om te zien hoe de natuur gewoon z'n gang gaat en dat omgevallen bomen weer dienen als ondergrond voor nieuw bomen. Toen de auto weer in en richting de haven. Ondertussen belde er een dame van cruise Canada. We moesten maar even terug bellen als we een parkeerplek hadden. Dan kon ze ons even naar de lekkage laten kijken. Bij de haven terug gebeld. Maar kreeg de juiste persoon niet aan de telefoon. Ze zouden terug bellen. Maar we konden de boot op.

Tegen kwart over 5 reden we de boot af. En zetten we koers richting whistler. We reden door de buitenwijken van Vancouver. Er lopen hier geen grote verkeersaders door de stad, dus je rijd echt door de woonwijken zelf. Van stoplicht naar stoplicht. En ineens zaten we in de buurt van granville island. Ik hoopte nog dat we niet midden in het centrum zouden belanden, maar helaas... daar stonden we midden op Robson street, harstikke midden in het drukke centrum. En door alle hoge gebouwen om ons heen leek de TomTom het signaal kwijt te raken en ons van het kastje naar de muur te sturen. Uiteindelijk vonden we onze weg en reden via Stanley park over de Lions Gate brug naar het noorden van de stad en uiteindelijk kwamen we op de goede weg. We reden zo’n 60 km door tot we bij Squamish kwamen waar we even stopten bij de prachtige Shannon Falls. Dit is de op 3 na hoogste waterval van Britisch Colombia. 335 meter hoog! Echt geweldig!

Toen door het dorp in en op zoek naar een camping, want het was al bijna 22.00 uur. Die vonden we al snel. Het kantoor was al dicht, maar er stond een telefoonnummer op de deur. Dus maar even gebeld. Al snel kwam er een hele aardige man aan die ons een plekje achter op de camping gaf. Mooie ruime plek. En zo tegen 22.30 uur de was bij elkaar gezocht, want we hadden bijna niets meer schoon. Drie machines en anderhalf uur verder douchen en gauw slapen. We hadden de knollen wel weer op!