Dinsdag 30 mei - van Nelson naar Osoyoos

Vanmorgen op tijd op, douchen en rijden maar. Om kwart voor 9 reden we Nelson uit. De weg was redelijk goed, maar vaak konden we niet harder dan 80 km/u. Meestal langzamer. Helaas weinig wild gespot. Alleen een keer een hert. Dat was wel jammer. Maar op een gegeven moment kwamen we zo hoog, dat we sneeuw tussen de bomen zagen liggen. Dat wou ik wel even van dicht bij bekijken en gelukkig vond Marco een plekje om te stoppen. Gek hoor, het was warm genoeg om in een shirtje rond te lopen, maar toch sta je dan in de sneeuw en overal zag en hoorde je het smeltwater lopen.

Toen weer verder. We hadden allebei last van een inkakker, maar Marco reed stug door! Tot we Grand Forks binnen reden en een 50’s Diner zagen. Dat leek ons wel wat en het stadje zag er ook leuk uit! Auto geparkeerd bij de supermarkt en eerst even over de Farmers Market gelopen. Een kraampje of 10 met sieraden, quilten, jam, glas in lood en nog veel meer. Toen door gelopen naar Happy Day’s 50’s Diner. Super leuk tentje waar we allebei happy van werden. Het was inmiddels als iets van 11 uur en we hadden nog niet gegeten, dus best wel honger.

Het was er rustig en we konden zelf een plekje uitzoeken. Het was moeilijk kiezen tussen al dat lekkers, maar uiteindelijk kozen we voor gebakken eieren (sunny side up) met bacon, toast en ik bestelde er nog pannenkoeken bij. En natuurlijk koffie… nou ja, iets was voor koffie door moest gaan. Het duurde wel wat lang, maar dat was ook dubbel en dwars waard! Gebakken aardappelen, twee spiegeleieren, bacon, twee dikke plakken toast met zoute boter en een pancake.

Nooit gedacht dat ik gebakken aardappelen bij het ontbijt lekker zou vinden! En de toast was ook echt overheerlijk. We aten meer dan goed voor ons was, maar gingen met een voldaan gevoel weer op pad, door naar Osoyoos.

Osoyoos ziet er weer heel anders uit dan de plekken waar we tot nu toe zijn geweest. Het blijkt dus de enige “woestijn” in Canada te zijn, en het hele jaar warmer dan de rest van het land. Er zijn ook veel mensen die hier in de winter een paar maand naar toe gaan.

Daar aangekomen eerst even naar Tourist informatie centrum, want we hadden nog steeds geen Parkpass, die je eigenlijk nodig bent in de Nationale Parken hier. Maar helaas, die hadden ze daar niet, maar gaven ons wel informatie waar hij wel te krijgen was.

Toen even naar de supermarkt om water en eten voor vanavond te halen en toen op zoek naar een RV Park. We besloten naar Nk’Mip Resort Campground te gaan. We kregen een prachtige plek aan het water, echt geweldig. We hebben eerst even een dutje gedaan en daarna een hele poos buiten gezeten en genoten van het prachtige uitzicht.

Tegen een uur of half 9 begon het ineens te waaien en besloten we naar binnen te gaan. Marco heeft een heerlijke salade met kip gemaakt en tijdens het eten barste het onweer buiten los. Eerst zonder regen, maar toen begon het ook te plenzen! Aangezien de deur nog open stond, moest ik er uit om hem dicht te doen. Ik was in een paar seconden zeik nat! Maar goed, inmiddels is het weer droog en rustig buiten en duurt het niet zo lang meer voor we onder de wol kruipen.

Maandag 29 mei - Relax dagje

Vanmorgen was ik al weer om half 6 wakker. Nog even blijven liggen en toen maar wat gaan internetten, de route voor morgen bekijken en de kastjes even op nieuw ingepakt. Koffie gezet en samen in bed koffie gedronken. Marco was nog lui, dus die bleef lekker liggen en ik besloot even naar de Walmart te lopen voor wasmiddel, want vandaag moesten er wat wasjes worden gedaan.

Wat rond geneusd in het winkelcentrum hier vlakbij en toen weer terug. Marco was inmiddels uit bed, dus zijn we de was gaan doen. Maar niet alles kon in de droger, dus samen weer terug en wasknijpers en touw gehaald. Zo kon de boel toch mooi ff drogen.

Dat gaat hard, want het weer is echt voortreffelijk! Vandaag wordt het ook weer zo’n 29 graden. Het duurde best lang voordat de was uit de droger kon, en nog was alles niet droog. We hebben toen alles uitgestald in de camper. Overal hing en lag was. Maar het was inmiddels al 13.00 uur en wij konden in elk geval de stad in.

Eerst richting het centrum en ergens een bakkie koffie gedronken bij Cake Betty, een soort van één mans zaakje. Toen door het centrum geslenterd, in een super leuk winkeltje geweest waar ik waarschijnlijk veeeeel meer geld had uitgegeven als ik alles zonder problemen mee naar huis kon nemen.  

Even later weer wat gaan drinken bij OsoNegro Cafe. En weer verder… we zijn toen richting het meer gelopen en hebben een flink eind langs het water gewandeld.

Bij de supermarkt wat te drinken gehaald en toen weer verder. We kwam toen uit bij Lakeside park en zijn daar helemaal rond gelopen. Af en toe op een bankje zitten met prachtig uitzicht op het meer en we hebben nog een poosje naar een recreatieve honkbal wedstrijd zitten kijken van wat plaatselijke luitjes.

Ik schat dat we tegen 8 uur terug waren bij de camper. Mexicaanse wrappies gemaakt en na het eten kwam het meest glamoureuze gedeelte van het kamperen… de tanken legen. Maar dat was gelukkig zo gefikst. We kwamen er wel achter dat de testmeters (een paneel waarop je kunt zien hoe vol de water tank, de afvalwater tank enz. zitten) niet heel goed werken. Want op de meter stond dat de afvalwatertank voor 2/3 vol zat, maar het water bleef in de gootsteen staan.... Tja... je moet het maar weten.

Al met al was het een heerlijk relaxte dag. Daar waren we gewoonweg even aan toe, want morgen staan er weer aardig wat kilometers op de planning. Het is de bedoeling dat we in Osoyoos uitkomen, zo'n 260 km van Nelson. Maar gezien we in een camper rijden en er geen snelwegen zijn, zullen we er wel zo'n vierenhalf uur over doen. En wie weet komen we wel weer gekkigheden tegen, zoals die grote truck van gisteren. Ach we zien wel, maar we hebben er in elk geval zin in!  

Zondag 28 mei - Met de ferry naar Nelson

Vanmorgen waren we wederom stijlvroeg op en na een broodje Nutella waren we om half 9 op weg. We reden eerst even door naar Kingsgate om te zien of we een kijkje over de grens konden nemen. Daar aangekomen bleek de grens dusdanig verzegeld dat je er niet “zomaar” overheen kon. Dus gingen we op weg naar Creston. Daar wilden we internet oppikken bij Tim Hortons om te zien of onze camper ook op de ferry kon bij Kootenay Bay. Dat was namelijk een flink stuk rijden en als de camper niet op de boot kon, zouden we weer helemaal terug moeten om een andere route te nemen. Aangekomen in Creston vonden we Tim al snel en bestelden een bakkie koffie. Ik probeerde op internet te komen, maar geen signaal. Bij navraag was het: sorry, no internet. Zucht….

We besloten het skyroam apparaatje uit te proberen dat ik van Rachel en Marcello te leen had. En verrek… internet!!! Geweldig!!! We hadden als snel uitgevonden dat de camper gewoon op de boot kon en dat het ook nog eens gratis was. Dus begonnen we aan de rit naar  Kootenay Bay. Het eerste half uur genoten we van de weg die regelmatig zicht had op het meer en door allerlei kleine dorpjes kwam. Maar uiteindelijk konden/mochten we vaak niet harder dan 60 en dan duurt het lang. We kakten behoorlijk in. De kilometers kropen voorbij maar uiteindelijk, ik schat na zo’n 2 uur kwamen we er eindelijk aan. We hoefden niet al te lang te wachten en konden de boot op.

Het was een hele mooie tocht van ongeveer een half uurtje en daar knapten we aardig van op. De camper weer in en het laatste stuk naar Nelson. Onderweg had ik een RV park gevonden in het centrum van het dorp/stadje (lang leve het skyroam ding). We vonden hem eigenlijk direct, al was het wel ff spannend, omdat we door stijl omhoog door woonwijk straatjes moesten.

Bij de camping aangekomen werden we super goed geholpen door een hele behulpzame jongeman. Nog even van plek verwisseld omdat onze afvoerslang te kort was voor de eerste plek en we toch echt de tanks moesten legen. Maar lang verhaal kort, plek 6a was helemaal perfect.

Toen maar eens gaan kijken hoe dat dumpen moest en natuurlijk gaat dat bij ons niet geheel vanzelf. Wat bleek… er miste een rubber ring in de slang, waardoor hij lekte en er “vanalles” gewoon onder de camper liep. Dat “vanalles” had nogal een onaangename geur, dus tank weer dicht en uitzoeken hoe en wat het zit. Zodoende kwamen we er dus achter dat er een rubber ring miste. Ik vroeg aan de beste man bij de balie of hij zo’n slang te koop had… Helaas. Maar even later kwam hij met een uitgeprint kaartje en de mededeling dat er in op zo’n 10 minuten lopen een winkel zat die deze slangen wel hadden. Hij had ze gebeld en ze waren tot 5 uur open.

Dusss… aan de wandel en zo’n 3 kwartier later waren we de tank aan het legen en konden we de boel installeren. Daarna gedoucht en de stad maar eens ingewandeld. Ik kwam zulke mooie huisjes tegen onder weg! En ook het centrum is leuk.

Er zijn ontzettend veel hippies hier (blote voeten volk, zoals Marco ze noemde) en het dorpje is daar ook wel veel op gericht. Veel vegan restaurantjes en hippie kledingwinkels. Maar wel heel leuk. We zochten een leuk tentje om koffie te drinken, maar aangezien het zondag was en inmiddels al tegen 5 uur liep waren die dicht. Dus even wat gedronken bij een restaurant. Het is wel even wennen, veel frisdrank is aangemaakt met water en daar zit soms nogal een chloorsmaak aan… maar goed, dat zal ook wel weer wennen.

Toen nog even wat rond gelopen en naar een restaurant gegaan wat ik op Tripadvisor al had opgezocht. We hebben daar prima gegeten.

Marco had als voorgerecht Poutine, een typisch canadees gerecht. Patat met kaas en jus. En ik moet zeggen, dat was best lekker. Maar wel flik veel voor een voorgerecht! Eigenlijk hadden we iets te veel gegeten, dus we liepen al puffend en steunend het restaurant weer uit. Nog maar even een rondje gelopen om het te laten zakken, voor we naar de camper gingen. Daar een lekker bakkie koffie gezet en heerlijk gerelaxt.

We blijven hier 2 nachten, want zijn allebei toe aan een relax dagje zonder dat we kilometers moeten maken.

Zaterdag 27 mei - Head Smashed In

Vanmorgen waren we allebei al op tijd wakker. We hadden allebei niet echt geweldig geslapen, maar goed. We besloten cornflakes te gaan eten, maar kwamen er achter dat die dus ook uit ons karretje waren “gestolen” gister en ging Marco maar een eitje voor ons bakken met brood er bij. En natuurlijk koffie gemaakt in ons nieuwe koffiezetapparaat. Gister na enige twijfel toch maar besloten er één te kopen, aangezien er niet standaard één in de camper zit. Wel gek! Maar goed, er gaat niets boven een vers bakkie koffie in de morgen.

Na het eten plannen gemaakt voor vandaag. Head-Smashed-in-Buffalo-Jump en Fort Macleod staan op het programma vandaag. Dus nu rap opfrissen, inpakken en wegwezen!

De rit naar Head Smashed In was maar ongeveer een half uur en we waren er net voor de drukte aan. Head Smashed In staat op de Unesco wereld erfgoed lijst en is een locatie waar de first nations (de Indianen, zoals wij ze kennen) jaren lang op buffels jaagden door ze van de kliffen af te jagen.

Het centrum, tegen de klif gebouwd, liet zien hoe de indianen destijds leefden en hoe ze de jacht voorbereiden en uitvoerden. We hebben een wandelpad gevolgd dat naar de klif leidde. Van daaruit kon je prachtig over de vallei kijken. In het centrum vertelde een oudere indiaan over de gebruiken van toen en we zagen er een film over. Prachtig! Maar aan dat hele gebeuren kwam uiteindelijk een einde door de komst van de Europeanen, die ook nog eens dachten dat het wel een goed idee was om alle buffels af te slachten. Daardoor zijn ze toen bijna uitgestorven. We kregen daar toch wel een beetje last van plaatsvervangende schaamte. En ik moest stiekum even een traantje weg pinken, en Marco kreeg spontaan last van z’n lenzen. 

Toen we er uitgekeken waren zijn we weer op pad gegaan. We besloten niet terug te rijden via Fort Macleod, maar de toeristische route te nemen. We kwamen al snel op een door grind verharde weg en we vroegen ons af of dat met zo’n grote camper wel een goed idee was. Het was toch best wel een eind en we wisten natuurlijk niet wat ons verderop te wachten stond. Dus, camper gedraaid en terug via Fort Macleod. We zagen nog een soort eekhoorn achtig beestje rennen. Zo schattig, maar geen idee wat het was.

Fort Macleod is een heel leuk dorpje, maar we zijn het centrum niet ingegaan. Even snel een boodschap en wat eten bij Tim Hortons en toen begonnen aan de rit van zo’n 250 km naar Cranbrook. Het was een prachtige route langs leuke dorpjes en prachtige meren. Meestal keken we uit op besneeuwde bergtoppen.

We zijn een paar keer gestopt onderweg. Eerst bij het mijnbouwers dorpje Frank waar in 1903 een grote ramp had plaats gevonden. Er is toen een stuk van de Turtle berg afgebroken van ruim een kilometer breed en heeft het dorpje bedolven en 70 mensen gedood. Er liggen nu nog grote bergen puin langs de weg.

Ook zijn we nog gestopt bij het dorpje Sparwood, want daar stond de allergrootste Truck ooit, zagen we op een bord langs de weg. Ik wist niet goed wat ik me er bij voor moest stellen, maar zoals je op de foto ziet, was het echt enorm joekeloekus groot!

Toen door naar Cranbook, wat een redelijk grote toeristische wintersport plaats bleek te zijn. We besloten er door te rijden en even verderop een camping op te zoeken. Dat viel nog niet mee. Maar na even zoeken kwamen we er. Het lag in een bos aan het meer en er liepen zowaar herten op de campsite. Maar er waren ook ongeveer een triljoen muggen en daar vonden we eerlijk gezegd een stuk minder. Dus weer terug richting Cranbrook en een andere camping gevonden, maar ook hier verschrikkelijk veel muggen. Inmiddels was het eigenlijk te laat om nog verder te gaan zoeken dus besloten we maar gewoon in de camper te blijven en hier te overnachten. Het is een campground in een provincial park, wat in houd dat we geen stroom en water hebben. Back to basic zeg maar. Voor een nachtje moet dat geen probleem zijn. Even later kwam de parkwacht langs en konden we $23,- aftikken voor een nachtje hier in de natuur.

Ik heb een broodjes hamburger gemaakt en daarna hebben we de route voor morgen gepland. We moeten dan echt een wat luxere camping hebben omdat we onze tanks moeten legen. Ben benieuwd waar we terecht komen.

Vrijdag 26 mei 2017 - De Camper pick up.

Vanmorgen was ik dus al vroeg wakker en al met al waren we om 9 uur in de kleren. We hoefden pas om 12 uur uit te checken, dus besloten we om eerst de stad in te gaan. We bleken echt heel dicht bij het leukste gedeelte van het centrum te zitten. Stephens ave, een gezellige winkel straat. Dat hadden we gister nog niet gezien, omdat we de andere kant op waren gelopen. Toen hadden we het idee dat Calgary downtown bestond uit vooral heel veel grote flats van spiegelglas en vonden we het op zich niet echt een hele mooie stad. Maar dit stuk maakte het toch dat we de stad wat mooier vonden.

We zijn richting de 191 meter hoge Calgary Tower gewandeld en voor 18 doller pp mochten we de lift pakken naar boven. In 62 seconden stonden we boven in. Het was prachtig helder weer en uitzicht was echt ongelofelijk mooi.

De besneeuwde bergketen in de verte was echt indrukwekkend! En de audiotour vertelde over de gebouwen in en rondom Calgary en er was een stukje vloer met glazen panelen. Het koste me enige moeite om er op te gaan staan, maar het scheen dat er op elke glasplaat qua gewicht twee neushorens konden staan, dus ik ging er maar van uit dat ie mij dan ook wel zou houden! 😉 Met kriebels in de buik keek ik bijna 190 meter naar beneden! Gaaf hoor!

We zijn daarna nog wat rond gelopen en langs de enorme flat The Bow gelopen waar een immens hoofd staat van stalen draden. Erg mooi.

Toen naar het hotel, uitchecken en een taxi naar het camper verhuurbedrijf genomen. Daar bleken we boven aan de afspraken lijst te staan om 12 uur. Dat was een meevaller! Maar helaas, dat bleek een foutje en we waren tocht echt om14.30 aan de beurt. We zijn toen maar naar de winkels gelopen. Je moet je voorstellen dat het op een soort industrie terrein is, zoals waar bij ons de kwantum zit, maar dan heeeeeel groot met heeeel veel winkels en eetgelegenheden. Als snel zagen we de Michaels… een hobbyzaak ter grote van de Gamma. Je snapt het al… ik stond te stuiteren!

Marco keek even snel binnen en besloot dat het een grote stinkende prutwinkel was en ging lekker buiten zitten. En ik wist niet waar ik kijken moest! Er even lekker rond gesnuffeld, wat dingetjes gekocht (ik heb me enorm ingehouden!) en toen maar naar de Tim Hortons voor koffie en wat te eten. Er was daar een goede wifi verbinding en heb zowaar even met m’m mamsie kunnen facetimen. Wat geweldig is dat toch, zo ver weg en toch dichtbij. 😊

Toen weer terug naar het camper verhuur bedrijf. Lang verhaal kort… het duurde twee lengten, twee breedten en we reden daar pas weg in onze joekeloekus camper om kwart over 4. Eerst maar op zoek naar de Walmart om boodschappen in te slaan. We hadden natuurlijk weer een kar met een “lam” wiel, dus we hebben hem ergens neer gezet en deden de boodschappen er in. Toen we de laatste boodschappen er in wilden doen was onze, inmiddels volle kar weg. Grrrr…. Wij zoeken en zoeken tot ik uiteindelijk een man zag lopen met “onze” kar. Ik sprak hem aan en vroeg of hij misschien de verkeerde kar had mee genomen. Bleek dat hij een kar nodig was en dacht, ik neem die volle kar maar gewoon mee. Hij keek me aan alsof ik hem vroeg zijn broek uit te trekken, maar hij haalde zijn spullen er uit en ik kon weer verder met onze kar. (Hoe hij dat uiteindelijk bij de kassa had willen doen, is me een vraag?) Er bleek ook al van alles uit “gestolen” te zijn. De flessen water zaten er niet meer in  en nog veel meer. Dus goed kijken wat we misten en alles er weer in doen en naar de kassa. Voor ons stond een stel dat we bij het verhuur bedrijf al hadden gezien. We kwamen er mee aan de praat en ook zij vonden het vanmiddag allemaal wel lang duren. Maar goed, afrekenen en naar de camper. Tomtom ingesteld en op pad. Best wel even stressen, maar we kwamen het zonder ruzie door. 😉

Toen we eindelijk op de Higway zaten was het een stuk relaxter. De Highway liep door relatief vlak landschap en aan onze rechter kant zagen we de besneeuwde toppen van de rockies) We besloten in Claresholm een plekje te zoeken en ik belde de camping. (De Cruise America App is echt een aanrader!)

Het kantoor zou al dicht zitten als we aan kwamen, maar we mochten er gewoon op rijden en morgen betalen zei de mevrouw.  We vonden de camping heel makkelijk en ook een plekje uitzoeken en er in rijden was een makkie. Toen de boel installeren, koffer uitpakken en eten koken. Best wel even behelpen, maar ik had er wel lol in. Er stond macaroni op het menu met pastasaus en het lukte prima en smaakte ons goed. Afwassen, en nog wat aanrommelen en toen was het ineens al 11 uur geweest. Blij toe, want we waren allebei harstikke moe.

Donderdag 25 mei 2017 Nedeland - Calgary

Het is weer zover... ik wandel samen met mijn vriendje ergens op deze mooie aardbol en hoop elke dag een stukje schrijven over wat wat we mee maken. Veel leesplezier!

Vanmorgen om 5 uur ging de wekker. Nog even snoozen en toen was het toch echt tijd om er (stijlvroeg) uit te gaan. Niet mijn ding, maar goed… je weet waar je het voor doet.

Om klokslag half 7 waren Erwin en Zamé er om ons naar Schiphol te brengen. Super lief dat ze dat wilden doen. De rit er naar toe vloog voorbij. Nog snel een bakkie koffie bij tankstation De Hakkelaar en voor we het wisten waren we op Schiphol en namen we afscheid van Erwin en Zamé.

Bij het inchecken van de bagage stond een mega lange rij. Maar al met al ging het toch sneller dan verwacht en waren we na ruim een uur al ingecheckt en door de douane. Tijd om wat te eten, rond te neuzen en natuurlijk even de massagestoelen op te zoeken. Das toch wel een favoriet van ons allebei.

Toen was het boarding-time en het vliegtuig steeg strak op tijd op. Ik moet zeggen… een super mooi vliegtuig (voor zover een vliegtuig waar je 9 uur in moet zitten mooi kan zijn).

In de hoofdsteun een entertainment systeem waarop je de vlucht kon volgen en met leuke films, spelletjes en nog veel meer. Eerst maar eens begonnen met de film Jack Reacher, Never Go Back. Leuke film.

Inmiddels was het ook tijd voor de warme lunch en ik moet zeggen.. Ik vind vliegtuig eten over het algemeen heel goed te eten. En dit keer was het niet anders. Lekkere pasta en een overheerlijk toetje, waar ik er twee van heb opgegeten, omdat onze buurvrouw hem niet op at. Ik was echt propvol. Dus helaas geen plek meer voor de rauwkostsalade 😉

De vlucht door gekomen met nog een film, spelletjes, muziek luisteren en wat soezelen en eindelijk landen we strak op tijd op Canadese bodem. De douane duurde echt een eeuwigheid maar uiteindelijk stonde we buiten met onze koffers. Na wat heen en weer lopen om vervoer naar het hotel te zoeken, besloten we toch maar de taxi te nemen. En dan begint het echt… Dat gevoel dat ik dan krijg als je ergens rijd, en alles is anders dan thuis… Ik kan het niet omschrijven maar we waren allebei super happy!

Onze aardig taxichauffeur probeerde ons van alles uit te leggen. Helaas kon ik hem niet altijd goed verstaan. De beste man praatte precies zo als Raj uit The Big Bang Theorie, alleen dan met nog een iets heftiger accent. Ik vond het wel grappig. Hij bracht ons veilig naar het hotel dat wel een opknapbeurtje kan gebruiken, maar verder prima voor elkaar was.

Ingecheckt en naar de kamer. Even opfrissen en vooral nog niet naar bed gaan. Schijnt beter te zijn i.v.m. de jetlag. Dus de stad in. Geheel onvoorbereid, dus geen idee welke kant we op moesten. Het waaide echt knetter hard en zijn de Starbucks maar even in geschoten. Na veel zoeken en op de navigatie app kijken vonden we uiteindelijk een winkelcentrum. Daar hebben we wat rond geslenterd en vonden we een Taco Bell kiosk. Kijk… er zijn mensen die dromen van dure restaurants met bijzondere gerechten… maar ik ben nou eenmaal een fastfood lover en mijn eigen lover net zo. Dus we hadden weer even een geluksmomentje te pakken! 😎

Toen maar weer richting hotel en ik had echt helemaal de knollen op. Dus toch om half 8 het bed in. Heerlijk bed, maar helaas wel elk uur op de wekker gezien. Marco heeft volgens mij echt heerlijk geslapen. En nu nog… Want het is half 6 in de ochtend. Het zal nog wel even duren voor ik m’n slaap ritme weer op orde heb, maar ik weet zeker dat ik zo ga genieten van alles om me heen, dat me dat geen klap uit maakt.
Heel benieuwd wat vandaag ons zal brengen. Helaas kunnen we pas om half 3 de camper halen. Dus we moeten maar eens even kijken hoe we dat allemaal gaan doen. We kunnen in elk geval niet wachten tot we ons paleis op wielen in bezit hebben. Doeg doeg! Liefs Marco en Annemieke.