Woensdag 18 juli 2012

Vanmorgen ging de wekker om ongeveer half 9. Douchen in onze prachtig beschimmelde douche (Yuck!) en de boel in de koffers gepakt. De koffers konden we in de bagageruimte van het hotel kwijt en zo konden wij nog even de stad in om wat te shoppen, te eten en om de auto uit de parkeergarage te halen.
Eerst bij één of ander koffie tentje wat gegeten. We kregen een prachtige cappuccino. Ik probeer dat thuis ook altijd zo te doen, maar dat lukt me helaas nooit.

Toen wat geshopt. Dublin is echt een stad op te shoppen, maar dan wel zonder mannelijke aanhang, want die houden daar niet zo van helaas. Dus wie weet kom ik nog wel eens terug in Dublin....
We zijn ook nog naar het beeld van Phil Lynott gelopen. De zanger van Thin Lizzy. Nu ben ik niet zo´n enorm fan van Thin Lizzy, maar dat moest ik toch gezien hebben vond ik.
Toen de auto maar eens opgezocht en naar het hotel gereden. De koffers in de auto en de tomtom ingesteld op de autoverhuur. Dat was even een gok, want er stonden meerder adressen op de papieren die we hadden. Gelukkig, we hadden direct het goede. Onderweg nog even ergens op een parkeerplaats gestopt om alles wat nog in de auto lag in de koffers te proppen en toen de auto in geleverd. Vanaf daar werden we met een busje naar het vliegveld gebracht. Inchecken en zoals altijd wachten, wachten en wachten. En nu... nu zitten we hoog in de lucht en ik denk dat we ergens boven Engeland vliegen.
Wel grappig, toen we aan kwamen regende het in Dublin en toen we opstegen ook weer. En verder hebben we, op gisteravond na, echt super weer gehad. Niet dat we in de korte broek liepen, maar droog en meestal was het zonnetje wel aanwezig. Heel erg prettig! En dat terwijl ik er vanuit was gegaan dat we 9 dagen regen zouden hebben. Maar ik geloof dat jullie dat gehad hebben.

Al met al kan ik zeggen dat Ierland echt een prachtig land is. Zeker de moeite waar om te bezoeken. Alleen dat links rijden... blij dat ik dat niet hoefde te doen. Marco heeft dat prima gedaan.
En dan die bedden in de hotels, dat nekt me toch altijd wel een beetje. Ik kijk er dan ook stiekem wel heel erg naar uit om vanavond in mn eigen heerlijke bed te stappen. Home Sweet Home!!!

Dinsdag 17 juli 2012

Vanmorgen redelijk op tijd op en de boel ingepakt en uitgecheckt. Nog even een foto gemaakt van de muurschildering tegenover het hotel. Dat ging over koning Willem de 3e en er stond bij: Let ambition fire the mind. En er onder stond het vertaald in het Nederlands: Laat ambitie brand uw verstand! Haha.... volgens mij hebben ze gewoon de Google vertaalmachine gebruikt!
Toen nog even Belfast ingelopen, want we hadden nog aardig wat Ierse en Engelse ponden. Ik heb nog wat tijdschriften gekocht, maar we konden verder niet echt iets vinden, dus dan maar inwisselen straks.

Toen de auto in en richting Dublin gereden. Onderweg zijn we op verschillende plaatsen gestopt. Eerst zijn we bij Monasterboice gestopt, een ruïne van een nederzetting die in de 5e eeuw is gesticht. En, nog mooier, de high crosses uit de de 10e eeuw. Verder was het nog steeds in gebruik als begraafplaats. Heel bijzonder.

Toen zijn we doorgereden naar Newgrange, een soort graf heuvel van ongeveer 3200 voor Christus. Ongelofelijk oud dus. Daar aangekomen bleek het knetter druk te zijn en het bleek dat we bijna 2 uur moesten wachten voor we met de rondleiding mee konden. Je kon dus niet op eigen gelegenheid de boel bekijken. Dus besloten we alleen het museum dat er bij zat te bekijken en er wat te eten. Heb er een heerlijk ham/kaas taartje gehad!

Toen de auto weer in en op weg naar het Riverhouse hotel in Dublin. Het zelfde als onze eerste nacht in Ierland.

Ingecheckt, auto weg gebrachte en naar de kamer.... dusss..... niet verwacht dat de kamer nog minder was dan de eerste nacht, maar jawel!!! De badkamer was NOG viezer. Dikke schimmel op de voegen. Nou ja, het is maar voor 1 nachie.

We zijn de stad in gelopen en hebben een poos in de Temple Bar gezeten. De trekpleister daar. Toen naar bed voor het laatste nachie in Ierland.

Maandag 16 juli 2012

Vanmorgen laat opgestaan en het ontbijt in het hotel net gemist. Naar het centrum, naar de opstapplaats van de hop-on bus gewandeld en naar het Titanic museum gegaan. Daar eerst maar aan de koffie met allerlei lekkers er bij. Prima voor elkaar allemaal!

 Tegen 20 over 12 konden we het museum in. Het museum is pas sinds maart dit jaar open en alles is dus nog spic en span en prima voor elkaar.

Het begint met de geschiedenis van Belfast in de jaren dat de Titanic gebouwd werd. En gaat zo langzaam verder naar de te water lating, de tocht en het zinken en uiteindelijk het vinden van het wrak. Allemaal heel mooi gedaan met o.a. Een soort kabelbaantour en documentaire op een groot scherm en nog veel meer!

Sinds het museum is geopend is de stroom toeristen naar Belfast enorm toe genomen!

Toen we daar uit waren gekeken hebben de de hop on weer genomen en hebben nogmaals de ronde gedaan. Wat ik vergeten was te vertellen, de hop on heeft hier een gids die verteld waar we allemaal langs komen en wat er te zien is. Dus in deze bussen geen bandje met koptelefoons. En nu hadden we een andere gids als gister en dat is best leuk, want die verteld dan weer andere dingen. We waren weer erg onder de indruk van de katholieke en protestantse wijken en alles wat zich daar de afgelopen jaren heeft afgespeeld.

De meest gefotografeerde muurschildering van de bekendste hongerstaker Bobby Sands.

De Peacewalls

De poorten tussen de peacewalls

In het centrum uitgestapt en naar Victoria Square gegaan waar een winkelcentrum is waar je helemaal boven in over de stad kunt kijken. Leuk, maar niet mega bijzonder.

We hebben er in een soort steak/mexicaans restaurant gegeten. Smaakte prima. Toen gekeken bij de bioscoop daar of Man in Black draaide. Helaas... niet dus. Terug gelopen richting hotel, maar eerst bij de bios daar in de buurt gekeken. Helaas Man in black was net 20 minuten aan de gang.

Naar het hotel en daar even op Google gekeken. Jawel, een bios waar ie wel draaide. Niet al te ver bij het hotel vandaan. Dus taxi geregeld en daar naar toe gegaan. Het was in een soort groot winkelcentrum waar op dit tijdstip natuurlijk alles gesloten was. De film was leuk en hier is de boel tenminste nog een beetje te betalen.

Naderhand de taxi weer gebeld en terug naar het hotel tijd voor een slaapje.

Zondag 15 juli 2012

Vanmorgen een beetje uitgeslapen en we konden nog net het ontbijt in het hotel halen.
Bij de balie gevraagd naar de hop on bus. Die zou ons oppikken bij het hotel. Dus 10 minuten later zaten we in een klein busje die ons naar de opstapplaats bracht, midden in het centrum.

Daar op de hop on bus gestapt en na een paar haltes waren we bij het Titanic museum. Bij de kassa wilden we en kaartje kopen, maar het bleek dat.... jawel.... het museum voor vandaag uitverkocht was!!! Daar had ik nog nooit van gehoord! Een museum dat uitverkocht is! Dus toen maar besloten om een kaartje voor morgen 12.20 te kopen. Tja... wat nu.... de hop on bus maar weer in en de hele route gedaan.

Onderweg even uitgestapt op de St George's Market. Een grote markthal waar een craft, eet en drink markt was. Veel kramen met zelfgemaakte spullen en lekker eten. We hebben er een lekker cappuccino gedronken met een overheerlijk cupcakje!

toen de bus weer in. We kwamen ook door de wijken waar in de jaren 60 tot 1998 de grootste onlusten waren. We zagen veel murals (veelal politiek getinte en soms provocerende muurschilderingen) en reden langs één van de vele peace walls. Muren die opgetrokken zijn tussen de protestantse en katholieke wijken en waarop allerlei schilderingen zijn die de vrede promoten. De muren zijn gemaakt zodat de beide groepen niet direct met elkaar geconfronteerd worden. Er zijn wel poorten in de muren, dus het is niet zoals de Berlijnse muur.

Maar het is bijna niet te geloven dat men zo'n strijd heeft gestreden tegen elkaar. En waarom? Tja.... zeg het maar.

Nadat we de ronde hadden gereden zijn we in het centrum uitgestapt en hebben we nog even wat door de winkelstraat gestruind. Toen naar het hotel, opgefrist en op zoek naar een eettentje. We vonden een soortt American Diner Laurel & Hardy genaamd. Het eten was redelijk goed. Naast dit eettentje zat de bioscoop. Dus besloten we naar de film te gaan. Spiderman. Leuke film en het was goed te volgen zo zonder ondertiteling.

Na de film liepen we langs een leuke pub waar we nog een biertje hebben gedronken en zijn toen terug gegaan naar het hotel.

Zaterdag 14 july 2012

Vanmorgen na het ontbijt uitgechekckt en in de auto gestapt. Op naar Noord Ierland. Onze eerste stop was bij the Giant´s Causeways. Een heel bijzonder natuurverschijnsel aan de kust, miljoenen jaren geleden ontstaan door vulkaan uitbarstingen. Het Centrum dat er bij was gebouwd, was heel nieuw en het was heel mooi voor elkaar. Er was een stuk tentoonstelling en een film op een groot scherm en je kon er een audiotour krijgen en zo de weg langs de Giant´s Causeways lopen.
Het was echt heel bijzonder en bijna niet te geloven dat dit niet door mensen was gemaakt.

 Hier zit ik op de schoen van Finn Mc Cool! :-)

De audiotour vertelde over het ontstaan, de legende over de reus Finn McCool die de causeways gemaakt zou hebben en over de gidsen die er de afgelopen 300 jaar toeristen rond leiden.

Al met al was mooi om te zien, maar wel heel toeristisch!

Toen door naar de carrick a-rede rope bridge. Een touwbrug tussen het vaste land en een klein eilandje. Meer een grote rots in de zee. Ooit aangelegd door en voor de zalmvissers. We moesten 10 minuutjes wachten voor we een kaartje konden kopen ivm de drukt. Maar toen konden we over een pad op de klippen naar de burg lopen. Daar moesten we ongeveer 20 minuten in de rij staan voor we de brug over mochten. Maar we konden wel mooi uitkijken over de kliffen en de zee. En wat zagen we daar? Een zeehond! Met z'n koppie boven water keek hij alle kanten op, om daarna weer te verdwijnen. Zo leuk!

Ook dachten we nog Papegaaiduikers te zien dobberen in zee, maar bij nader inspectie bleken dat Guillemots te zijn.... wat dat dan ook mogen zijn.

Na zo'n minuut of 20 mochten we de brug over. Nou, dat viel reuze mee. Kan me voorstellen dat het heel eng is als je hoogtevrees hebt, maar aangezien we daar geen last van hebben stelde het niet zoveel voor.

Het eilandje is dus een grote rots in zee waar aan de zijkant meeuwen en guillemots nestelen. We zagen nog een jong en donzig meeuwtje in een nest zitten. We hebben wat rond gelopen over het eiland waar het echt enorm hard waaide en zijn toen weer terug gegaan over de brug. We hoefden zowaar niet te wachten. Het pad weer terug gelopen en de auto in. Op weg naar Belfast. Maar wel via het meest gefotografeerde weggetje van noord ierland. The Dark Hedges. Heel mooi en we zagen zowaar ook nog een eekhoorntje die voor onze auto even op staat bleef zitten.

We vonden het hotel redelijk snel en hebben toen eerst maar eens even een dutje gedaan. Tegen 9 uur, misschien was het iets later, zijn we de stad in gelopen om wat te eten. Maar de meeste eettentjes zaten al dicht. En er liep behoorlijk wat beschonken volk over straat. Het uitgaansleven begint hier toch aanmerkelijk vroeger dan bij ons.

Heel bijzonder om te zien wat hier allemaal rond loopt. Veel van de dames en meiden zijn enorm uitgedost. Korte strakke jurkjes en MEGA hoge hakken. Als ik er naar kijk breken m'n enkels al bijna. En dan presteren de dames het hier om in flink beschonken toestand op die mega hakken de staten door te stommelen. Ik moet toch toegeven dat ik dat knap vind!

Maar goed, uiteindelijk toch maar de Mc Donalds ingeschoten. Je moet toch wat nietwaar? Toen opzoek naar een pub. En ook dat viel niet mee. De pub waar we wat zijn gaan drinken was wel leuk, maar de muziek was knetter hard (ja, we worden oud) en het was ook niet echt gezellig. Nog een eind gelopen op zoek naar een pub die we in een boekje zagen staan. Maar helaas, lang wandelen en niet vinden. Dus toen terug gegaan naar het hotel. Belfast valt tot nu toe een beetje tegen. De sfeer, de hele boel bij elkaar. Maar goed, morgen gaan we het opnieuw bekijken en dan zien we wel weer. Nu eerst maar eens slapen.

Vanmorgen niet al te vroeg opgestaan en ontbeten in het hotel. Goed ontbijt, maar het duurde wel lang allemaal. Maar goed, we hebben vakantie nietwaar= Toen de auto in. Het was de bedoeling dat we een rondrit zouden gaan maken over het schiereiland Inishowen. Dit stond in de capitool reisgids.

Als eerste gingen we naar Grianán Ailigh, een groot ringfort op een heuvel aan het begin van het schiereiland. Het is waarschijnlijk in de 5e eeuw v.C. Gebouwd. Bijzonder hoor, zo oud, en dat staat het er nog steeds!

Toen de auto in en Buncrana, een badplaats waar ook 2 kastelen zouden zijn. We vonden er één die eerlijk gezegd een beetje tegen viel. Eigenlijk weet ik niet goed of het nou om het nog steeds bewoonde, maar vervallen landhuis ging of de toren die er naast stond, maar waar we niet in konden. We hebben er nog even over het strand gewandeld en zijn toen (een beetje teleurgesteld) terug gegaan naar de auto. Op zoek naar het vervolg van de route. Nou, dat viel niet mee. We konden de juiste weg niet vinden. Al met al zijn we wel 3 kwartier op zoek geweest.

Uiteindelijk vonden we de de borden die de route aangaven. En liep de rest van de rit goed. We kwamen door de Gap of Mamore. Een weg die tussen twee bergen door liep en op een bepaald punt allerlei bidhuisjes had. De meeste hadden een Maria beeldje en één had een beeld van een soort monnik denk ik. Allemaal waren ze vol gehangen met alles wat je maar bedenken kunt. Er lagen overal muntjes en en allerlei dingen. Zelfs doosjes met medicijnen. Toen kwam ik er achter dat het ging omdat daar een bron was. Er stond een beker bij en dan kon je uit die bron drinken. Waarschijnlijk genees je dan van al je kwalen, maar gezien het water er niet al te fris uit zag gokte ik het er maar niet op. Ik denk eerder dat ik er van aan de poeperietis zou komen. Maar er was wel een vrouw die er een slokje van dronk.

Toen weer verder. Het was een prachtig gebied waar we door reden.

In het plaatsje Carndonagh zijn we nog even snel gestopt bij een groot Keltisch kruis uit de 7e eeuw.

Door naar Malin Head, het meest noordelijke puntje van Ierland. In één woord: Prachtig. Een woeste kust met heel veel rotsen. We hebben er flink wat geklommen en geklauterd. En natuurlijk genoten van het prachtige uitzicht op zee.

Na een flinke inspanning hebben we een cappuccino gekocht bij een mobiele koffie bar. Zo grappig! De aardige man gaf ons er nog het aller laatste plakje zelfgebakken lemoncake bij. Mjummie!

Verder met de rit, langs een mooie route waar we af en toe een ouderwetse cottage tegen kwamen met een rieten dak waar gaas over was gespannen.

Langs de kust reden we naar Londenderry en zonder het in de gaten te hebben waren we in Noord Ierland. Geen grenspost of wat dan ook. Gelukkig maar, want de paspoorten lagen nog in het hotel.

Toen door naar Letterkenny om een kippetje te eten bij KFC. Tegen 22.30 waren we terug bij het hotel. Een lange dag en veel in de auto. Maar wel mooie dingen gezien. Morgen gaan we via de Giant's Causeway naar Belfast waar we 3 nachten blijven.

Donderdag 12 juli 2012

Vanmorgen weer op tijd op en even ontbeten in het hotel. De boel ingepakt en uitgecheckt.
Ons volgende hotel ligt aan de noordkust van ierland in het plaatsje Dunfanaghy.

Maar eerst stond de berg Ben Bulben op het programma. Een soort van tafelberg. Niet dat ik hem wou beklimmen, maar ik wou hem gewoon gezien hebben.

We vonden hem makkelijk. Tja, een berg zie je ook zo niet over het hoofd, nietwaar? We hebben er wat rond gereden en foto's gemaakt en gekeken naar herders op de berg die met hun honden de schapen bij elkaar dreven. Mooi om te zien.

Toen door naar Sligo waar we een bakkie koffie wilden gaan drinken. Maar we vonden het centrum allebei niet echt super dus besloten we door te rijden naar Donegal. Daar zijn we eerst gestopt bij een Craft village. Het idee was echt heel leuk, een aantal kleine kunstenaarswinkeltjes en werkplaatsen bij elkaar met een soort binnenplaatsje in het midden. Helaas vond ik de kunst niet echt geweldig, maar het idee er achter was leuk. Daar een bak koffie gedronken die niet echt geweldig smaakte, maar we hadden de cafeine weer binnen.

Door naar het centrum van Donegal. Ik had er aardig wat van verwacht, maar het centrum viel ook hier een beetje tegen. Wel hebben we het kasteel bezocht wat best leuk was. We kregen goed een idee van hoe het leven er hier eeuwen terug aan toe ging.

Het was weer tijd om verder te gaan. Vanuit Donegal zijn we eigenlijk in één stuk door gereden naar Dunfanaghy. We waren het in de auto zitten allebei een beetje zat en Marco zei: Nooit gedacht dat ik nog eens zou zeggen, ik ging liever wandelen dan dat gejakker in de auto! Haha

In Dunfanaghy aangekomen zagen we het hotel direct. Het ligt midden in het dorpje en heeft prachtig uitzicht op de baai. Het was er ook super druk. Het hotel zat helemaal vol zei de aardige man van de receptie.

Eerst hebben we even gerelaxed op de kamer en zijn toen het dorp ingelopen op zoek naar een restaurantje. Helaas was er niet zo heel veel en we besloten te kijken of er nog een tafeltje vrij was in het hotel. We troffen het! En wat jammer dat we allebei geen vis lusten, want dan hadden we ons hart hier op kunnen halen. Maar goed, Marco een biefstuk en ik kip en het smaakte prima.

Na het eten de wandelschoenen aan en de baai ingelopen. De hele baai stond namelijk droog. Net wadlopen! We zijn helemaal tot aan de zee gelopen en door de duinen en het dorpje weer terug.

Toen lekker op de kamer wat gedronken en we kijken wat we morgen gaan doen. Heel handig dat we hier internet op de kamer hebben!



Dus GJ en Greet..... Oorlog??? Ik weet niet of jullie het weten, maar Ierland is het land van leprechaun.... dus pas maar op! ;-)

woensdag 11 juli 2012

Vanmorgen zijn we, na toch nog een nacht slecht slapen, om half 8 opgestaan, en we zaten om 8 uur (als enige) aan het ontbijt. Er was één dame die zowel de bediening deed, als het eten klaar maakte. Marco smikkelde van gebakken eitjes met bacon en worstjes. Ik had cornflakes en een (beetje droge) scone. Na het ontbijt de auto in gegaan, op weg naar het haventje in Roonah Quay, een eindje voorbij Westport.
Westport bleek een heel leuk stadje te zijn en we besloten daar in elk geval vanavond ons maaltje op te scharrelen.

Bij de haven aan gekomen 2 retourtjes gekocht voor € 15,- pp. 3 kwartier wachten en toen konden we de boot op. Er werd aangeraden om regenkleding mee te nemen. En dat hadden wij natuurlijk niet bij ons. Gek genoeg was dat ook nergens te koop. (gat in de markt dacht ik zo... een automaat met poncho's en paraplu's!)
De ferry boot waar we mee over staken was niet alleen voor toeristen, maar ook voor de plaatselijke bevolking, de post, boodschappen, werkvolk en zo voort. Er wonen in de zomer zo'n 150 mensen op het eiland.
Het waaide flink op de boot en eerst regende het nog een beetje. Dat begint goed dacht ik nog.... Maar al snel was het droog en hebben we boven op het dek gestaan. En wat zagen we daar???? Dolfijnen die met de boot mee zwommen. SUPER!!!! Voor we het wisten waren ze weer verdwenen. Maar dat hadden we toch maar mooi meegepikt!

Op het prachtige groene eiland aangekomen hebben we eerst een bakkie koffie gedronken en zijn toen aan de wandel gegaan. Het was echt een prachtig eiland. Groen, groener, groenst! Overal schapen, die wat hoger gelegen vrij rond liepen. We hebben er de paarse route gelopen, die met ons tempo zo'n 3 uur duurde. Klimmen en dalen over grindpaden en schapenpoep. Tijdens de route kwamen we nog langs een oud kerkje dat helaas dicht was. En bij het ienieminie winkeltje kochten we nog even wat chocolade repen voor onderweg. Al met al had ik nooit verwacht dat we echt zo'n eind zouden wandelen.

We kwamen 2 uur voor het vertrek van de boot aan bij het haventje. Bij het zelfde tentje thee gedronken in het zonnetje buiten.

Toen zijn we nog even naar de ruïne van het “kasteel” van de pirate Grace O' Malleys gegaan. Het stelde niet heel veel voor, maar het gras er omheen was heerlijk dik en zacht en aangezien we nog bijna een uur moesten wachten hebben we heerlijk in het zonnetje liggen slapen.

Toen de boot op. Helaas geen dolfijnen.

Aangekomen in de haven de auto gepakt en naar Westport gereden. Wat een leuk stadje. Zo jammer dat we hier niet slapen vannacht. Goede leer voor de volgende keer.... Hotels boeken in wat grotere plaatsen.

We zijn bij een knalgeel hotel/restaurant naar binnen gegaan waar Marco gelukzalig uitkijkend heeft zitten genieten van een heerlijke steak. Ik had een hamburger die goed smaakte, maar had achteraf spijt dat ik niet het zelfde had besteld. Maar het toetje maakte alles goed, 3 soorten cheescake achtige taart. Met de buik goed vol hebben we nog even door het centrum gewandeld en zijn een paar winkeltjes die nog open waren ingeschoten. We spraken nog ergens een Nederlands stel. Het is toch altijd leuk om even wat reisverhalen in je eigen taal uit te kunnen wisselen.

Toen de auto weer in en nog even wat toeren in de omgeving en tegen een uur of 10 waren we moe maar voldaan terug in het hotel.

Dinsdag 10 juli 2012

Na een beetje een onrustige nacht waarbij de spiralen in het matras goed te voelen waren, zijn we om kwart over 8 opgestaan. Vroeg voor ons doen!
Tegen half 9 waren we in de ontbijtzaal van het hotel. Maar de 3 schalen muesli die er stonden en de hele entourage maakten ons niet echt vrolijk. We waren het dan ook binnen 5 seconden unaniem eens dat we ons ontbijt ergens anders op gingen scharrelen. We hebben toen de boel in de kamer vertrek klaar gemaakt en zijn richting de parkeergarage gelopen. Onderweg kwamen we Ann´s Bakery tegen. Een bakkerij met achterin een soort ontbijtbuffet. Helemaal goed! Marco was helemaal in zn sas met gebakken eitjes en worstjes.

Met een volle buik zochten we de auto op en reden naar het hotel. Toch wel weer heel erg wennen dat het rijden hier zo anders is. Dat begint al bij het instappen. Marco.... ander kant! Oja....
En ik trok al aan de handrem toen we ergens parkeerden.
Maar goed, uitgecheckt en tot over 8 dagen. Want de laatste nacht slapen we hier (helaas) ook.

De auto in en de tomtom ingesteld op de Guinness Storehouse. De brouwerij van het wereldberoemde Ierse biermerk Guinness.
De entree was nogal prijzig. € 16,50 pp, maar we konden gratis parkeren en het was echt super voor elkaar. Overal kon je lezen en en zien hoe het bier werd gebrouwen en er was ook een proeverij.

Nou.... laten we het zo zeggen. Geef ons maar gewoon een Heineken.

Guinness is heel donker bier en ik vond het een beetje... tja, ik weet het niet. Het was niet enorm vies of zo, maar ik zal het niet snel bestellen.
Op één van de verdiepingen koffie gedronken en toen weer verder.
Helemaal boven in de fabriek was een soort glazen bar van waaruit je prachtig over dublin kon kijken. Volgens mij kon je nog een gratis biertje krijgen met je entree kaartje, maar wij hadden genoeg aan het uitzicht.

Tegen half 1 waren we uitgekeken en zijn we naar de auto gegaan. Tomtom ingesteld op Kiltimagh, een klein plaatsje in het westen. We steken dus over van oost naar west.

Na een rit van ongeveer drie en half uur, met nog een korte tussenstop in Longford waar we even een bakkie hebben gedaan, kwamen we aan in Kiltimagh. Het was even slikken, want toen we het dorpje binnen reden leek het echt een gehucht, maar gelukkig viel het mee. Het hotel lag aan de mainstreet. En tegen kwart over 4 stapte we de receptie binnen. De receptie was gesloten, maar aan de bar konden ze ons verder helpen, stond op het papier.

Het meisje achter de bar wist niet hoe ze ons in moest checken en na hulp van de kok en menig telefoontje naar een collega bleek het niet te lukken. Het computer systeem lag plat en de elektronische sleutel was dus niet te maken. Om 5 uur zou een collega komen die het allemaal wel kon. Sorry sorry sorry... ze baalde echt! Maar zei kon er ook niets aan doen en we besloten maar een stukje te gaan toeren.

We reden een prachtige route tot boven op de bergen hier. Het bleek dat er daar nog turf gestoken werd. Heel apart! Ik zag nog fuchsia stuiken in de berm staan en een soort van wilde orchideeen. Ook groeide er overal vingerhoedskruid. Super hoor!

Na een dik uur waren we terug bij het hotel en kregen we wel de sleutel van de kamer. Ik vond het best even spannend.... zou het een goede kamer zijn? Zou het bed oke zijn? En ja hoor! Ruime kamer en prima bed. Nu hopen dat we vannacht heerlijk slapen!

Maar goed, we moesten nog een hapje eten en hadden eigenlijk wel zin in een Mc Donalds. Bleek er in de dichts bij zijnde grotere stad één te zitten! Zo'n 20 km rijden. Geen probleem.
Eerst even in een supermarkt gekeken en toen naar de Mc. Altijd goed! En WiFi, dus mn verhaal van gisteren even op het blog gezet.
Toen nog maar een eind gaan toeren. En het was echt prachtig!!! Wat is Ierland mooi! Tegen half 11 waren we terug in het hotel en hebben we heerlijk gerelaxed op de kamer.

Morgen vroeg op want dan gaan we naar de kust en nemen we de boot naar Claire island. Een eilandje vlak voor de kust waar vroeger een piraat gewoont heeft. En ik hoop dat we er nog papegaaiduikers zien. Die staan al zo lang op m'n verlanglijstje.
Al met al kan ik zeggen dat het een hele mooie dag was! Sweet dreams!!!

Maandag 9 juli 2012

Maandag 9 juli 2012

Vanmorgen ging om kwart voor 5 de wekker. Oeff...... veel te vroeg en veel te weinig slaap. Marco was om half 6 bij me en hupsakee, de auto in. Op naar Schiphol.

De reis liep voorspoedig en tegen half 8 waren we op Schiphol. Ingecheckt en gelijk maar door de douane op zoek naar...natuurlijk... een Starbucks. Een heerlijk bakkie gehad en toen maar eens naar de gate.
Het vliegtuig vertrok mooi op tijd en we hebben allebei zitten dommelen. Voor we het wisten waren we er al. Het was ook maar 1 uur en 40 minuten vliegen.

Tijdens de landing was het al meteen duidelijk.... het weer in Ierland verraste ons niet. Regen.... precies wat we verwacht hadden. Het zou ook wel heel gek geweest zijn als de zon hier aan de hemel stond te branden..... ;-)

Alles, tot aan het auto ophalen, verliep gesmeerd. Maar het ophalen van de auto duurde lang. Eerst konden we de balie van het verhuur bedrijf niet goed vinden. Daar uiteindelijk aangekomen duurde het ook nogal even. En toen bleek dat we op een taxi busje moesten wachten die ons naar het verhuurbedrijf zou brengen. Vreemd, want we hadden verwacht dat dat gewoon op het vliegveld zou zijn. Maar goed, na een ritje van 15 minuten kwamen we bij het bedrijf aan. Daar stond een mooie zwarte Seat op ons te wachten. Tja... en dan moet meneer de chauffeur natuurlijk wel aan de rechterkant instappen!

Heeeeel vreemd hoor, dat stuur zo aan de verkeerde kant. En dan ook nog aan de verkeerde kant rijden!!!! Ik vond het maar eng en zat niet echt heel rustig in de auto. Maar ere wie ere toekomt... Marco bracht ons veilig naar het hotel. Daar bleken we pas 3 uur later in te kunnen checken en ook dat we een parkeer garage voor de auto moesten zoeken.

Zo gezegd, zo gedaan. Bij een winkelcentrum eerst een grote pizzapunt naar binnen gewerkt, want inmiddels hadden we wel honger.

Toen de stad wat door gelopen. Het hotel ligt midden in Temple Bar. Een hele leuk wijk in Dublin met allemaal leuke pubs waar elke avond blijkbaar live muziek is.

We hebben wat door de wijk lopen slenteren tot we de kamer in konden. Tja... wat zullen we zeggen. De kamer viel een “beetje” tegen. Niet wat we van de OAD verwacht hadden. Klein, oud, smoezelig en toch wel een beetje viezig. Tegels die los in de badkamervloer liggen enzo. Maar ach... Niets aan te doen. We redden ons er ook wel weer mee.

Aangezien we allebei best wel moe waren hebben we eerst maar eens een dutje gedaan. Tegen half 7 werden we wakker, hebben ons even opgefrist en zijn de toen op zoek gegaan naar een tentje om wat te eten. Het Hard Rock Cafe zat dicht bij, en dat wordt zo langzamer hand traditie voor ons.

We konden direct een tafeltje krijgen. Ik nam de kip fajita's en Marco de Beef versie. De mijne smaakten overheerlijk, maar Marco zat met lange tanden wel erg lang te kauwen.
Bij nader inspectie van mijn kant bleek het niet om gewoon rundvlees te gaan, maar om een rubberachtige versie daarvan. Je kon het gewoon niet door midden kauwen. Nee, ik overdrijf echt niet. Dus ik (hoe nobel) heb mn kippetje gedeeld. Normaal durf ik er eerlijk gezegd niet zo veel van te zeggen. Maar nu... ik vond 20 euries toch wel veel voor iets dat niet te eten was. Dus vertelde ik de oberin in mijn allerbeste engels dat de kip overheerlijk was, maar de beef nogal taai (chewy) was. Even later kwam ze terug en hoefde we de beef niet te betalen. Toch wel heel netjes vond ik.

Toen nog een stuk door Temple Bar geslenterd en hier en daar een pint in een pub gepakt. Toen vonden we het welletjes en zijn ons bedje in gekropen.