Vrijdag 9 juni

Vanmorgen om 9 uur naar Cruise Canada gebeld om te vragen waar we onze camper konden laten maken. De dame in kwestie zou met een half uur weer bellen. Na een uur, waarin we onze camper helemaal opgeruimd en netjes hadden toch maar eens weer gebeld. De beste man die ik aan de telefoon kreeg zei dat ze er mee bezig waren en dat we niet bang hoefden zijn dat ze ons vergeten waren en dat ze snel zouden bellen met info.

We besloten het dorp in te rijden en even naar de Home depot te gaan, daarna nog naar Walmart en Tim Hortons voor een bakkie koffie. Bij de Tim Hortons zat ook een Wendy’s. Ook een fastfood keten. Marco bestelde er een burger bij en ik hield het bij een donut van Tim. Maar we gaan zeker terug naar Wendy’s voor een Baconator!!! Dat lijkt me toch wel de ultieme hamburger!

Inmiddels was het al 1 uur geweest en we waren behoorlijk flauw van Cruise Canada. Dus nog maar weer eens bellen. De dame die ik toen aan de telefoon kreeg, ging gelijk alles uitzoeken. Dus we waren mooi aan het lijntje gehouden vanmorgen. Na ongeveer een kwartier aan de telefoon (voor donaties voor de telefoonrekening van Marco kunnen jullie contact met mij opnemen) was de boel geregeld. Maandagmorgen kunnen we in 105 Miles House (das een plaats een eind verderop) terecht om de camper te fixen. Tot die tijd hopen dat het niet meer gaat regenen.

We zetten koers richting Whistler. Het was een mooie route en prachtig om weer bergen met witte toppen te zien. In de buurt van Whistler kwamen we door allerlei kleine “voor-dorpjes” en de olympische dorpen. En zo ineens waren we er voorbij en hadden we ook Whistler gemist. Waarschijnlijk hadden we af moeten slaan om het dorp in te komen. Ik twijfelde nog even of we niet terug moesten, maar waarschijnlijk zou parkeren weer een drama worden en ik vroeg me af of we echt iets misten aan het dorp zelf. Het was van de buitenkant vooral een groot wintersport gebeuren. We reden dus maar door.

In Pemberton de tank nog even vol gegooid en de tomtom ingesteld op Lillooet.  Eerst kwamen we door first nation dorpen (indianen, maar dat mag je niet meer zeggen). Over het algemeen zagen de huisjes er armoedig uit en was het over het algemeen een dikke bende. Ik vind dat raar, First Nation people staan zo dicht bij de natuur (werd ons verteld) en dan toch zo’n bende om de keet! En zoals mijn moeder ooit zei… je kunt nog zo’n armoede hebben, maar dat wil niet zeggen dat je zo’n bende om de keet moet hebben.

Maar goed, we klommen steeds hoger en hoger en kwamen weer sneeuw tegen en prachtige meren en watervallen.

Hier en daar maakten we weer even een stop en een korte wandeling voor een mooi uitzicht of om dichter bij de waterval te komen. Vaak konden we niet harder dan 50 km per uur, maar al dat moois maakte het meer dan goed. Tegen een uur of 7 gingen we uitkijken naar campings. Nu had ik op de kaart al niets gezien en ook in de boekjes die we van dit gebied hadden stonden geen campings. Maar zo hier en daar stond er toch een bordje aan de weg met National Park en een camping er bij. Helaas allemaal inimienie en niet geschikt voor onze 30 voet camper. Dus door!!!

Uiteindelijk bereikten we toch Lillooet en vlak voor we het dorp in reden zagen we een soort campground van de plaatselijk energiemaatschappij. Helemaal gratis! Je moest je wel registreren, en bij de parkwachter kochten we voor 5 dollar een stapel brandhout, maar dat was het. Verbazingwekkend genoeg waren er ook hier weer “poephuisjes” zoals we ze zijn gaan noemen. Elk park in de middle of nowhere heeft ze. Kleine huisje met een buis in de grond en een wc er boven. Over het algemeen ook nog redelijk netjes en met wc papier. 

Daar onze camper geparkeerd op het grote “veld”. Het is niet echt een veld, maar meer een rotsachtig terrein. Het lijkt wel een beetje woestijnachtig hier. De camping ligt vlak aan een rivier en tussen de hoge bergen. Super mooi.

We hebben een kampvuurtje gemaakt, een korte wandeling gemaakt en toen hamburgers gebakken op ons vuur en als toetje had ik Smores. Graham crackers met een stukje chocola er op en een marshmallow die ik boven het vuur had geroosterd. Lekker hoor! We hebben hier echt een wereld plek! Tegen kwart over 10 begon het aardig te waaien en was ons vuurtje bijna uit, dus besloten we dat het genoeg was voor vandaag.

Ondanks het gedoe met Cruise Canada hebben we weer een geweldige dag gehad! En nu is het tijd om onder de wol te gaan!