De Amish...

Vanmorgen om half 9 ging mijn wekker en een kwartier later besloot ik er maar eens uit te gaan. Ik blijf dat toch moeilijk vinden hoor, opstaan. Vooral als het voor 10 uur smorgens is. Maar goed, om 10 uur was Mary Beth´s moeder er en vertokken we richting Amish country. Dat was geloof ik zon anderhalf uur rijden richting het zuiden. En ja hoor, op een gegeven moment zag ik het eerste paard met een zwart klein wagentje er achter.

De Amish rijden namelijk niet in auto´s en hebben geen elektriciteit. Al met al leven ze nog steeds zoasl de mensen 100 tot 150 jaar terug deden.
Alhoewel... tegenwoordig hebben ze wel lampen op gas of op accu.

Maar eerst zijn we na de lange rit wat gaan eten in Der Dutchman.

Een restaurant waar Amish gekookt wordt. Ik verachtte eerlijk gezegd een primitief iets, maar niets is minder waar. Het is een gewoon westers restaurant en het was verschrikkelijk groot en heel erg druk. Je moest in de rij staan om een plekje te bemachtigen. Maar uiteindelijk werden we naar een tafel gebracht door een Amish meisje in sobere jurk en met wit kapje op het hoofd. Helaas kon ik geen foto van ze maken. Amish willen namelijk niet op de foto. Dat heeft te maken met het stukje in de bijbel. Volgens mij het stukje uit de tien geboden, maar goed. Geen foto´s dus.

Het eten was overigens heerlijk. Een sandwich met sla tomaat en van die heerlijk knapperig gebakken bacon! Mjam mjam!!!!

Toen zijn we naar Millersburg gereden, naar Yoder´s Amish home. Een erf met 2 huizen die je onder leiding van een locale gids (in ons geval een jonge memonitische vrouw) kon verkennen.
Het eerste huis was het oudste, gebouwd in 1866. Heel erg primitief! Geen stromend water, geen badkamer geen

riolering (dus poepen in het huisje buiten) en natuurlijk ook geen stroom. Verlichting door middel van kaarsen en olielampen. Koken op een houtkachel en nergen geen decoratie of wat dan ook. Alleen het hoognodige.

Het tweede huis was een stuk nieuwer, ik meende dat het ergens aan het eind van de 19e eeuw gebouwd was. En het was iets moderner. Een badkamer en keuken met stromend water en verlichting door middel van lampen op gas of accu. Hier en daar spreuken aan de muur die over god of vriendschap gingen.

Zie hier... een lamp op een accu. daar maken ze dus speciale meubeltjes voor!

In de keuken van het 2e huis waren Amish meisjes aan het koken en bakken. Je kon er van alles kopen. Vers brood, koekjes, jam en nog veel meer. Aangezien de Amish geen stroom hebben en dus niet in kunnen vriezen, wecken ze veel groente, fruit, soepen, sauzen enz.

De gids vertelde wel dat ze tegenwoordig wel ruimte huren in in een diepvries bij mensen die wel stroom hebben. Dat vond ik nogal een beetje dubbel. Ik bedoel... als je geen elektriciteit mag vanuit je geloof ga je dat niet huren bij de buren toch? Ach ja... ook hier moderniseren ze dus.

Maar goed, ik kan hier verder wel helemaal uit gaan leggen hoe de Amish denken, werken en leven, maar dat gaat me wat te ver. Op wikepedia is er vast wel wat over te vinden.Wat ik wel bijzonder vond en even wil vertellen is dat de kinderen tot hun 14e naar school gaan en dan thuis gaan werken of ergens een vak leren. Ik vraag me dan ook af hoe het met de leerplicht hier in de USA zit... toch nog maar eens vragen morgen aan Mary Beth.
Na het bezichtigen van de huizen werden we door een Amish meisje (ik schat haar nog geen 14) rondgeleid in de stal. Er waren allerlei dieren. Konijnen, ezels, shetland pony's, geiten enz enz.

Mijn hart brak bij het zien van een ONGELOFELIJK zielig poesje ergens in het hooi. Ik schatte het dier een maand of 2 en het kon niet lopen, was broodmager en had een heel vies koppie.
Het meisje zei dat ze hem medicijnen had gegeven en dat hij met een dag of wat wel op zou knappen. Nou, daar geloof ik niks van. Het dier was er zo bar aan toe dat ik voor 99% zeker weet dat ie het niet gaat halen. Dus na tien keer flink slikken en een traantje weg pinken ben ik maar door gelopen. Tja, wat kon ik anders doen?

Als laatste gingen we nog een rondje, wat zeg ik... 2 rondjes rijden in de buggy zoals ze hier het karretje achter het paard noemen. Ik moest inwendig wel lachen. We stapten in, bij een overigens heel aardige bebaarde Amishe man die ook nog bereid was om een foto van ons te maken. En reden 2 (dezelfde) rondjes om een weiland. Ik had natuurlijk weer te veel verwacht. Ik keek uit naar een leuke rit door het prachtige platte land van Ohio. Maar goed, met minder nam ik ook wel genoegen.

Dat ritje was het laatste wat we op Yoder's farm deden en toen werd het tijd om verder te gaan.
We reden naar Berlin. Tja zo ben je van de States in Germany! Het plaatsje Berlin mocht dan wel super touristisch zijn, maar het was heel leuk. Super leuke winkeltjes waar ik zeker weten uren had rond kunnen neuzen. Zij het niet dat we nog maar 3 kwartier hadden omdat het bijna sluitingstijd (5 uur) was.

Gelukkig bleek de plaatselijke kaasmakerij en bakkerij tot 6 uur open te zijn, dus daar maar even neuzen. Je kon bijna alle kaas proeven en ik moet zeggen, er zaten heerlijke kazen tussen! Wat dacht je van Pizzakaas? Jawel, kaas met pizzasmaak! Maar ja, om dat nou in mn koffer te stoppen lijkt me geen goed plan. Dus ik nam maar wat pumpkin pie kruiden mee en een zakje Candy Corn waar ik inmiddels helemaal aan verslingerd ben! Ik heb ook al wat naar huis gestuurd dus wees gerust... jullie kunnen het (misschien) ook proeven!

Ze hadden ook Gouda kaas, maar die smaakte toch echt heel anders dan de enige echte goudse kaas. Hij was donkergeel en behoorlijk droog. Nee, geeft mij de echte nederlandse Goudse maar!!!
Honger als we waren zijn we toen bij een wederom Amish achtig modern restaurant gaan eten. De bediening bestond zowel uit Amish, Menonite, als “gewone” mensen. Dat zijn dan mensen die er zo uit zien als jij en ik, want met een wit lampenkapje of een zwart kanten kleedje op je hoofd en dan een saaie soepjurk aan... tja, dat is voor mij niet echt gewoon.
Maar ik moet wel zeggen dat ik het bijzonder (knap) vind dat er mensen zijn die er nog steeds voor kiezen om zo te leven

Na het eten was het de hoogste tijd om terug naar North Olmsted te rijden, te douchen en in mijn bedje dit stukje te schrijven. En dat zet ik dan morgenvroeg weer op mn blog.
Wat we morgen gaan doen weet ik niet precies. Of naar een museum of naar de Rock n Roll hall of fame. En dat lijkt me dan ook weer heel erg leuk! Nou, jullie horen het wel!
Ik wens jullie wederom een hele fijne dag toe en hoop dat het herfstzonnetje zich nog een poosje laat zien!
Liefs Annemieke