Na het eten plannen gemaakt voor vandaag.
Head-Smashed-in-Buffalo-Jump en Fort Macleod staan op het programma vandaag.
Dus nu rap opfrissen, inpakken en wegwezen!
De rit naar Head Smashed In was maar ongeveer een half uur
en we waren er net voor de drukte aan. Head Smashed In staat op de Unesco
wereld erfgoed lijst en is een locatie waar de first nations (de Indianen,
zoals wij ze kennen) jaren lang op buffels jaagden door ze van de kliffen af te
jagen.
Het centrum, tegen de klif gebouwd, liet zien hoe de indianen destijds leefden en hoe ze de jacht voorbereiden en uitvoerden. We hebben een wandelpad gevolgd dat naar de klif leidde. Van daaruit kon je prachtig over de vallei kijken. In het centrum vertelde een oudere indiaan over de gebruiken van toen en we zagen er een film over. Prachtig! Maar aan dat hele gebeuren kwam uiteindelijk een einde door de komst van de Europeanen, die ook nog eens dachten dat het wel een goed idee was om alle buffels af te slachten. Daardoor zijn ze toen bijna uitgestorven. We kregen daar toch wel een beetje last van plaatsvervangende schaamte. En ik moest stiekum even een traantje weg pinken, en Marco kreeg spontaan last van z’n lenzen.
Het centrum, tegen de klif gebouwd, liet zien hoe de indianen destijds leefden en hoe ze de jacht voorbereiden en uitvoerden. We hebben een wandelpad gevolgd dat naar de klif leidde. Van daaruit kon je prachtig over de vallei kijken. In het centrum vertelde een oudere indiaan over de gebruiken van toen en we zagen er een film over. Prachtig! Maar aan dat hele gebeuren kwam uiteindelijk een einde door de komst van de Europeanen, die ook nog eens dachten dat het wel een goed idee was om alle buffels af te slachten. Daardoor zijn ze toen bijna uitgestorven. We kregen daar toch wel een beetje last van plaatsvervangende schaamte. En ik moest stiekum even een traantje weg pinken, en Marco kreeg spontaan last van z’n lenzen.
Toen we er uitgekeken waren zijn we weer op pad gegaan. We
besloten niet terug te rijden via Fort Macleod, maar de toeristische route te
nemen. We kwamen al snel op een door grind verharde weg en we vroegen ons af of
dat met zo’n grote camper wel een goed idee was. Het was toch best wel een eind
en we wisten natuurlijk niet wat ons verderop te wachten stond. Dus, camper
gedraaid en terug via Fort Macleod. We zagen nog een soort eekhoorn achtig
beestje rennen. Zo schattig, maar geen idee wat het was.
Fort Macleod is een heel leuk dorpje, maar we zijn het
centrum niet ingegaan. Even snel een boodschap en wat eten bij Tim Hortons en
toen begonnen aan de rit van zo’n 250 km naar Cranbrook. Het was een prachtige
route langs leuke dorpjes en prachtige meren. Meestal keken we uit op
besneeuwde bergtoppen.
We zijn een paar keer gestopt onderweg. Eerst bij het
mijnbouwers dorpje Frank waar in 1903 een grote ramp had plaats gevonden. Er is
toen een stuk van de Turtle berg afgebroken van ruim een kilometer breed en
heeft het dorpje bedolven en 70 mensen gedood. Er liggen nu nog grote bergen
puin langs de weg.
Ook zijn we nog gestopt bij het dorpje Sparwood, want daar
stond de allergrootste Truck ooit, zagen we op een bord langs de weg. Ik wist
niet goed wat ik me er bij voor moest stellen, maar zoals je op de foto ziet,
was het echt enorm joekeloekus groot!
Toen door naar Cranbook, wat een redelijk grote toeristische
wintersport plaats bleek te zijn. We besloten er door te rijden en even
verderop een camping op te zoeken. Dat viel nog niet mee. Maar na even zoeken
kwamen we er. Het lag in een bos aan het meer en er liepen zowaar herten op de
campsite. Maar er waren ook ongeveer een triljoen muggen en daar vonden we eerlijk
gezegd een stuk minder. Dus weer terug richting Cranbrook en een andere camping
gevonden, maar ook hier verschrikkelijk veel muggen. Inmiddels was het
eigenlijk te laat om nog verder te gaan zoeken dus besloten we maar gewoon in
de camper te blijven en hier te overnachten. Het is een campground in een
provincial park, wat in houd dat we geen stroom en water hebben. Back to basic
zeg maar. Voor een nachtje moet dat geen probleem zijn. Even later kwam de
parkwacht langs en konden we $23,- aftikken voor een nachtje hier in de natuur.
Ik heb een broodjes hamburger gemaakt en daarna hebben we de
route voor morgen gepland. We moeten dan echt een wat luxere camping hebben
omdat we onze tanks moeten legen. Ben benieuwd waar we terecht komen.
1 opmerking:
Hihi, een ienniemienie mensje! Wat een mega groot ding zeg! Ar zegt dat dat een dumptruck voor in de mijnen is. Tja, Discovery Channel is dan toch nog ergens goed voor hè. Zo weet je dat soort dingen. Maar ik ga snel ff verder bijlezen op je blog en dan een tukkie doen.
Tot de vlgnd keer! Zoen van Lella
Een reactie posten